sözlük yazarlarının kıskançlık seviyeleri

geçen gun kardeşim okulda top oynarken parmağını incitmiş. neyse o gunde okuldan geldikten sonra basketbol oynadik birazda parmağını zorladi orda. aksam iste 10 gibi yattik sabah kalktık bunun parmağı şişmiş. babami aradik boyle boyle tamam siz eczaneden krem alin ben eve gelince bakicam dedi. aldik kremi iste neysr aksam babam geldi. buna guzel kızım canim kizim guzelim cok mu canin yaniyor. normal de hep bana derdi bunlari tepemin tasi atti ama kimseye bakmiyorum ve cok sinirlendim nasil bi kiskancliksa. kremi getirtti bana bide ben ayak isi yapiyorum. bi yandan elini ovuyor buda agliyor babamda teselli amacli bunu opuyor seviyor gelde cildirma cok kiskandim ama cildirdim belli etmiyom. bide bana demezdi kardesine suyla kas gevsetici getir nasil deliriyorum ama ben. getirdim biraz gecti bunun eli iste. bende ki kıskançlık nasil devam ediyorsa okulda aklima geldi elimi bi vurdum duvara 4 parmagim birden çıkmış. acile götürdüler. alciya alindi. aksam babam eve geldi. gecmis olsun dedi ve yatağına yatti. yazarken bile gozumden yas geldi neyse anlatmak istedim sadece

ne biliyim olum ölçmedim ki ...

üç yaşında bir kardeşim var seni ondan bile kıskanıyorum

dil öğrenmeye başlamıştım.

8/10

çıkmadığımiz halde hergun son görülmesine bakacak kadar kıskancım.

deli gibi kıskandığım halde söylememek gibi bir huyum var, psikopatlık seviyesi

insan sevdiğini kıskanır ya

ya abi öyle böyle değil. geçen gün sınıftan bir kıza soru anlatıyordu, sinirimden kıpkırmızı olmuşum farkında değilim. kendimi "otokontrol" diye 23659 kez sakinleştirmeye çalışırken buldum, gerçekten çok zor.

4

inanılır gibi değil resmen tüm kızları katletmek istediğim bi seviyede kıskanıyorum ve bu beni gün geçtikçe korkutuyor

kendi kardeşiyle konuşunca, wp den çıkınca ,başka yöne bakınca yani hep:d

bu konuda çok bencil bir insanım. herkes kendince çok kıskanırım der, bana göre de ben herkesten daha çok kıskanırım. bensiz bir şey yapmayacak, evden bensiz çıkmayacak, sadece bana bakacak kafasını hiç kaldırmayacak vs vs. sonuç olarak bunlar bana saçma da geliyor, bir insanı kısıtlamak hiç hoş değil aslında ama ne yapayim biz de böyle.

her bi yerini çimçiririm hele akıllı olu versin paşam

sevgilisidir, arkadaşdır vs bunları geç yazdığım yazıyı bile sahipleniyorum ben. mesela az önce sözlüğün instagram hesabında paylaşılan entrymi gördüm. altına birkaç kişi bunu ben yazdım gibi bir şey yazmış. pekala şaka olabilir, pekala yazıda atomu parçalamamış olabilirim. ama sen kimsin sahipleneceksin bana ait olan bir şeyi! kendimi ifşalayamadığım için burada sinirimi boşalttım. şimdi sakinim. gidebilirim. teşekkürler.

kıskanırım ama her zaman karşımıdakine belli etmem. mesela bi arkadaşımın benden önce tanıştıği yada benle bağlantısı olmayan bi arkadaşı varsa kıskanırım ama genelde susarım belli etmem. ama ben tanıştırdıysam onları ve benden fazla samimi olmaya başladılarsa kıskanırım ve "o ne samimiyet kıskanıyorum bi daha konuşmayacaksın o kadar samimi" demişliğim var :) hatta tanıştırmadan önce benden başkasıyla samimi olmayacaksın oyarım bile demiş olabilirim :))

(bkz: zirvedeyim duyamıyorum ) (bkz: kıskançlığın nirvanası)

annemi babamdan kıskanıyorum. diyeceklerim bu kadar.

3.sınıftaydık bir çocuk vardı böyle bütün kızlar ondan hoşlanıyorduk.bir gün bir teneffüste en yakın arkadaşımla bahçede kol kola geziyorlar çok kıskandım ama çocuğu değil yakın arkadaşımı.arkadaşımda severdi beni kıskandırmayı işte sonra en yakın arkadaşıma kıyamazdım hangi mantıkla bilmiyorum çocuğu merdivende sıkıştırdım bastım tekmeyi şeyine sonra topuk yaptım sjsjjsjsjs tabi çocuk sonra yakaladı beni boğazımı sıktı falan zor aldılar elinden ama olsun benim en yakın arkadaşımla benden başka kimse kol kola gezemez

adamı yegeninden kiskaniyorum bide küçük yani

abim evlenince karısının suratına kezzap atma ihtimalim var

daha yeniyim ben. çatlak, amatör,level 1 artık ne derseniz :)

kolay kolay kıskanmam ama birinden hoşlanıyorsam ve kıskanmam gereken bir durum varsa kıskanmaktan ziyade midem bulanır ve midem bulanınca o kişiden soğuyorum ve soğuduğum zaman hoşlanılan kişiyle konuşasın dahi gelmez uzaklaşırım

kendimi umursamaz kimseyi kıskanmaz biri falan sanırdım. öyleydim de. aile arkadaş falan dahil. sonra işte biri çıkıyor kuduruyorsunuz yanında nefes alan insandan bile ne bileyim değişik bir his. ama o gidince o his de gitti yine bende. şimdiki sevgililerim gözümün önünde aldatsa tepki bile vermem kendi karakteri der geçerim. not: en yakın arkadaşım başkasıyla kanka olsa gözünü oyarım o kadar da gavat değiliz.

dün gece 12ye doğru sokakta muhabbet ediyorsun arkadaşlarımla. karşıdan bir grup geliyor ve baya kalabalıktı da. i̇çlerinden birini hemen tanıdım "beni küçük kızım" diye seven ve çocukluğumun bir parçası olan komşumuz ve birine sarılmış yürüyorlar. sarıldığı kişi de komşusunun kızı. hemen koştum yanlarına. sadece bana sarılabilir o. tabi ki kızı bırakıp bana sarıldı, beni öptü, beni sevdi. sa mekanın sahibi benim bakışı attım kıza. çünkü o yokken ben vardım.